Ruimtevaart visionairs (2)

Sir Arthur C Clarke 1917-2008

Een man die zich wat denkwereld betreft kan meten met de Rus Tsiolkovsky is ongetwijfeld Sir Arthur Charles Clarke.

Clarke werd op 16 december 1917 in Minehead in Groot Brittannië  geboren, als kind was Clarke gefascineerd door wat hij s' nachts aan sterren aan de hemel zag.

In de Tweede Wereldoorlog was Clarke radar specialist bij de RAF, na de oorlog studeerde hij toegepaste wiskunde en natuurkunde aan het Kings College in Londen.

Hij bedacht de geostationaire communicatie satelliet, en in het verlengde hiervan de "ruimtelift"

een onderwerp waar nog steeds onderzoek naar wordt gedaan.

Clarke was ook een fanatiek duiker (waarschijnlijk kon hij zich door de lichte vorm van polio 

zich beter in het water bewegen) op latere leeftijd maakte hij daardoor steeds meer gebruik van de rolstoel.

Clarke is bekend door de verschillende populair wetenschappelijke boeken die hij schreef.

In 1945 schreef hij over een draadloze wereld een onderwerp dat anno 2015 steeds meer realiteit is.

Tussen 1950 en 2007 schreef hij zijn meeste zo'n 60 boeken vooral over ruimtevaart en toekomst.

O.a.: Interplanetary flight (1950), the exploration of space (1951), the promise of space (1968).           Zijn bekendste boek  "a space odyssey" werd in 2001 verfilmd.

In de tachtiger jaren werkte hij aan verschillende wetenschappelijke TV programma's mee.

Het grote verschil tussen Tsiolkovsky en Clarke is tijd, heel veel visies van Tsiolkovsky zijn reeds gerealiseerd, bij Clarke' s denkbeelden maken wij bijna dagelijks mee.

In 1959 schreef Clarke al over satelliettelevisie, het mobieltje, GPS en ruimtevaarttoerisme.

De grens tussen sciencefiction en werkelijkheid wordt steeds vager.

Clarke werd in 2000 geridderd. Hij overleed in 2008 in Colombo Sri Lanka, het land waar hij in 1956

naar toe was geëmigreerd.

Ruimtevaart visionairs.

Konstantin Tsiolkovsky 1857-1935

Bij ruimtevaart visionairs denken wij al gauw aan de striptekenaar Hergé die in 1950 Kuifje een reis naar de Maan liet maken in: "Reis naar de Maan" en "Mannen op de Maan".
En aan Jules Verne die in het jaar 1865 het boek "van de aarde naar de Maan" van zijn hand liet verschijnen.
Maar een echte visionair, die ook wel de profeet van de ruimte wordt genoemd, is de Russische filosoof Konstantin Tsiolkovsky.
Tsiolkovsky kwam uit een gezin van 18 kinderen, door een ziekte op zijn elfde jaar werd hij blijvend doof, hij kon nog wel iets horen maar niet veel.
Hij ging op zijn veertiende  van school en werd op zijn zestiende door zijn ouders naar Moskou gestuurd waar hij in de Tsjertkavskaja bibliotheek te vinden was (een van de grootste van het land).
Tsiolkovsky toetste met de kennis die hij verkregen had de haalbaarheid van de door Jules Verne beschreven methode van een reis naar de maan.
Door zijn doofheid was hij niet in staat lessen te volgen en moest hij zich alles zelf d.m.v. boeken
aanleren een autodidact dus. Op deze manier studeerde hij ook voor leraar.
Naast filosoof was hij wiskundige en leraar aan het gymnasium in Kaloega.
Tsiolkovsky bijna doof, introvert , had veel tegenstanders die om zijn ideeën lachten.
Hij kwam tot de conclusie dat: de aarde de wieg van de mensheid is, maar dat je niet altijd in die wieg kan blijven.
Hij sprak over een station buiten de aarde bouwen, wandelen in de ruimte, landen op de Maan en wonen op Mars, voet zetten op een asteroïde en maanstenen optillen en voorzag het gebruik van ruimtepakken.
Tsiolkovsky sprak van reactie apparaten waarmee hij raketten bedoelde (1895).
Hij berekende dat raketten uit meerdere trappen zouden moeten bestaan.
Hij leverde ook de formules die nu nog worden gebruikt bij het ontwerpen van raketten.
In 1926 verscheen van zijn hand: "16 stappen programma voor de mensheid om zich elders in het heelal te vestigen als de Zon zou doven''.
Zij ideeën en theorieën werden in een aantal boeken verwerkt waarbij "de ontdekking van de ruimte door de raketwetenschap " het belangrijkste was.
Tsiolkovsky mag een groot visionair en grondlegger van de ruimtevaart worden genoemd.

toekomst Koninklijke Luchtmacht

Nederlandse F-16's en F-35's samen met een KDC-10 tankvliegtuig boven Edwards Air Force base in de Verenigde Staten.(test- en evaluatiefase)

Hawker Hunter: stunten of alleen voorvliegen?

Hawker Hunter Mk.6, 325 squadron (René Butselaar)

De ramp met een Hawker Hunter T.7 nabij Shoreham in Groot Brittannië  van afgelopen zondag waarbij elf mensen zijn omgekomen, roept de vraag op of het nog wel verantwoordelijk is te stunten met een straaljager die in het midden van de vijftiger jaren de fabriek verliet.

De Hawker Hunter vormde in de vijftiger en zestiger jaren de ruggengraat van de Nederlandse luchtverdediging.

Nederland had de beschikking over de Mk.4 versie (96 stuks) en de Mk.6 versie  (93 stuks) voor trainingsdoeleinden werd de T.Mk.7  (20 stuks) aangeschaft.

De Hawker Hunter vloog vanaf de vliegbasis Leeuwarden, Soesterberg, Twente, Woensdrecht en vanaf Biak in het voormalig Nederlands Nieuw Guinea.

Op 27 augustus 1968 vertrokken de laatste 4 Hawker Hunters vanaf de vliegbasis Soesterberg naar Dunsfold  in het Verenigd Koninkrijk.*

Door een aantal enthousiastelingen werd in 2005 de Dutch Hunter Foundation opgericht met het doel deze klassieke sierlijke straaljager weer in het Nederlandse luchtruim te laten vliegen.

Zo kwam de Hawker Hunter na 40 jaar weer terug op Nederlandse bodem, men opereert vanaf de vliegbasis Leeuwarden waar men de beschikking heeft over twee Hawker Hunters een T.8C en F.6A, beide in 1956 gebouwd.

Er wordt met beide toestellen gemiddeld 40 uur per jaar gevlogen en dat niet alleen in Nederland.

Ik heb beide toestellen nu menig maal zien vliegen, maar loopings laag bij de grond zijn uit den boze, het risico met dergelijke toestellen van 60 jaar oud is veel te groot.

Naast het grotere risico slachtoffers te maken op de grond is het natuurlijk ook jammer historische vliegtuigen te verliezen met gewaagde stunts.

Het is daarom te hopen dat de regels voor het vliegen met dergelijke vliegtuigen verder worden aangescherpt en daarna Europees eensluidend worden (nageleefd).

*Bron: www.ikzagzevliegen.nl

vuurtorens in Nederland (2) Marken.

vuurtoren Marken

Voordat het eiland Marken zijn eerste vuurtoren kreeg werd er al een vuur op een stookplaat
brandend gehouden voor de scheepvaart.
Het eiland lag op de scheepvaartroute naar Amsterdam en was een belangrijk herkenningspunt.
De toren die na 1700 verscheen kreeg een kolenvuur, in 1809 vervangen door een lantaarn met olielamp.
In 1839 werd de toen vierkante toren gesloopt en vervangen door een rond exemplaar, er verscheen tevens een lichtwachters woning.
Een aantal keren werd deze woning door kruiend ijs verwoest, zelfs de vuurtoren werd door het kruiend ijs belaagd en werd enkele centimeters van zijn fundatie gelicht.
In 1921 werd de toren uitgerust met een gas gloeilicht, in 1985 kreeg de toren elektrisch licht met automatische bediening, tussen 1919 en 2001 was de toren tevens uitgerust met een misthoorn.
De voormalige vuurwachterswoning wordt nu bewoond door een gezin, dat de woning huurt van Rijkswaterstaat en als tegenprestatie enkele lichte onderhoudswerkzaamheden aan de vuurtoren verricht zoals het schoon houden van de optiekglazen en het onderhouden van de dieselgeneratoren.
De woning is niet aangesloten op het gas, water en elektriciteitsnet.
De prachtig gelegen vuurtoren is alleen per fiets of wandelend (circa 15 minuten) te bereiken vanaf
het dorp, waarbij de vuurtoren, ook wel "het paard van Marken" genoemd, al uit de verte opdoemt.

Nationaal Militair Museum een kritische noot.

Nationaal Militair Museum Soesterberg (foto Heijmans)

De samenvoeging van het Leger Museum in Delft en het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg
resulteerde in het nieuw op te richten Nationaal Militair Museum.
Het futuristisch ontworpen gebouw (je zou hier een ruimtevaart museum verwachten) biedt plaats aan een doorsnee van de collecties van beide musea, waarbij moet worden opgemerkt dat de Leger collectie vele malen groter is dan de Luchtmacht collectie.
Wie denkt de historie van de Militaire Luchtvaart van voor 1940 te vinden (de wieg van Neerlands luchtvaart heeft immers in Soesterberg gestaan) komt enigszins bedrogen uit.
Een groot accent ligt op het heden en in de toekomst wat eigenlijk niet tot de taak van een musea behoort.
In maart dit jaar waren een aantal vertrekken de zgn kabinetten met collecties oude wapens, kleding en hoofddeksels slecht verlicht, de omschrijvingen bij een aantal stukken was dan ook niet te lezen.
Zoekend naar een bepaald voorwerp in de "schatkamer" werd ik verwezen naar geplastificeerde multo banden op de tafels die zich in het midden van de schatkamer bevonden, misschien is digitaal een betere oplossing.
Een aantal opstellingen waaronder "oorlog" zien er goed gedocumenteerd en verzorgt uit!
Wat opvalt is dat het museum zich in eerste instantie op een (zeer)jeugdig publiek richt en zich in tweede instantie als een ontmoetingsplaats voor veteranen.
De geschiedenis fanaat komt in het NMM minder aan zijn trekken dan in beide vorige musea.
Oorzaak: men richt zich te veel op een groot publiek (zoveel mogelijk bezoekers binnen halen)
waarbij details er minder toe doen.
Het was misschien toch beter geweest beide musea op deze locatie afzonderlijk te laten voorbestaan
en waar er sprake is van raakvlakken tussen de krijgsmachtonderdelen deze afzonderlijk te belichten.
Bezuinigingen en een structureel geld tekort bij Defensie hebben tot dit gedwongen huwelijk geleid.

Pluto wel of geen planeet?

Pluto opname door New Horizons.

Het was Percival Lowell 1855-1916 die opzoek was naar een planeet voorbij Neptunes en deze planeet X noemde. Clyde Tombaugh (amateur astronoom) verbonden aan het observatorium dat door Percival Lowell was opgericht ontdekte planeet X in 1930. De naamgeving zo zegt althans de overlevering ging als volgt: Tijdens het ontbijt las de opa van Venetia Burney uit de krant voor dat er een nieuwe planeet was ontdekt en dat men een naam zocht, Venetia stelde haar opa de naam Pluto voor. Opa vertelde dit aan zijn vriend Herbert Hall Turner professor in de astronomie in Oxford,

Turner stuurde een telegram naar het Lowell observatorium in Flaggstaff Arizona en stelde de naam Pluto voor, wat geaccepteerd werd.

Pluto heeft de grote van twee derde van onze maan, de zon komt er in het westen op en gaat er in oosten onder.

Tot in 2006 werd er gesproken van de planeet Pluto in dat jaar werden er door de IAU nieuwe regels vastgesteld.Volgens de International Astronomical Union moet een planeet in ons zonnestelsel:
1. zich in een baan rond de zon bevinden.
2. zich als een vloeistof gedragen en daardoor nagenoeg rond zijn.
3. de omgeving van haar baan heeft schoongeveegd van andere objecten.
Het laatste daar voldeed Pluto niet aan en werd tot dwergplaneet gedegradeerd.

In dat zelfde jaar en wel op 19 januari 2006 werd de ruimtesonde New Horizons gelanceerd, de sonde
kwam op 14 juli 2015 het dichtst bij Pluto: afstand 12.500 kilometer.
Met naast de nodige apparatuur bestaat de lading verder uit een flesje met wat as van Tombough, twee VS vlaggen, een postzegel en een kwartje.
New Horizons heeft inmiddels zijn weg verder vervolgt de Kuiper gordel in.
Het zal nog tot in november 2017 duren voordat alle informatie over  Pluto zal zijn verwerkt, heel misschien wordt de status van de "dwergplaneet" alsnog aangepast.

Oosterscheldekering

Oosterscheldekering 2015

Als orgelpijpen spelend boven het kalme water

als stoere betonnen  en stalen wachters in een wilde zee

altijd klaar om te beschermen dat wat de

mens het meeste lief heeft, zijn huis en haard

Neerdalend om de woeste watermassa te keren

toonbeeld van onverzettelijkheid in zijn niet

aflatende strijd tegen het water

René Butselaar

Lichtschip Texel

Het lichtschip "Texel" afgemeerd in den Helder

Een opvallende verschijning in den Helder is ongetwijfeld het lichtschip ""Texel".

Het lichtschip no.10 "Texel" ligt nu in de museumhaven op de oude Rijkswerf Willemsoord (de plek waar het schip ook werd gebouwd).

Het lichtschip kwam in 1952 in dienst, meet 500 ton is 45,4 meter lang en is nu eigendom van de Stichting Historie der Kustverlichting.

Een lichtschip werd op zee gebruikt op plaatsen waar de bouw van een vuurtoren niet mogelijk was en waar het gevaarlijk was voor de scheepvaart vanwege de ondieptes.

In 1814 werd het eerste lichtschip "uitgelegd" d.w.z naar haar plaats op zee gesleept.

Nederland heeft op verschillende posities op de Noordzee lichtschepen gehad: Doggersbank,

Terschellingerbank, Texel, Noord Hinder, Maas, Goeree en Schouwenbank.

In de jaren 80 in de vorige eeuw waren nog drie lichtschepen actief: Noord Hinder, Terschellinger bank en Texel.

Automatisering, bezuinigingen en de komst van GPS maakten de lichtschepen overbodig, het laatste lichtschip werd op 21 maart 1994 van de sterkte afgevoerd.

Gelukkig zijn een aantal als museumschip bewaard gebleven, naast de "Texel" in den Helder heeft de "Noordhinder" een ligplaats gekregen in de haven van Hellevoetsluis.

Sail Amsterdam 2015 feest of meer?

Sail Amsterdam 2015

Een succes, 2 miljoen bezoekers, prachtig weer, fijne sfeer, imponerende tallships.

Deze superlatieven zijn zeker op zijn plaats, waar er ook ter wereld tallships verschijnen, mensen reageren enthousiast en komen er met drommen op af.

Maar er is meer: tijdens dit evenement worden er contracten getekend, betrekkingen met landen verstevigd en vriendschappen gesloten, zover het internationale gedeelte.

Zo' n beetje alles wat kan varen en ook nog een historisch tintje heeft laat zich in Amsterdam

op het water zien.

Het heeft een nostalgisch tintje en al gauw valt het woord historisch erfgoed hoe is het daar mee gesteld?
Nederland heeft de grootste collectie varend erfgoed ter wereld maar op tallship gebied scoren
wij matig.
Deze eeuw hebben wij al afscheid genomen van de Pollux (nu restaurant) en Urania (ex Tromp), en het project de Zeven Provinciën in Lelystad vordert maar niet.
Ons nautisch erfgoed wordt momenteel gedragen door donaties en vrijwilligers, misschien wil de
overheid nu daar zo' n groot draagvlak voor is, daar waar nodig subsidies verstrekken om het verdwijnen van historische schepen (sloop en naar het buitenland) te voorkomen?
De Zeven Provinciën op de Batavia werf in Lelystad is toch ook een prachtig werkgelegenheids project voor langdurig werklozen?
 

Teloorgang Kozakkenput.

Kozakkenput Soesterberg/Zeist 2015

Tussen het Laantje zonder End en de Verlengde Slotlaan nabij de Oude Woudenbergse Zandweg
ligt de Kozakkenput op een kruispunt van zowel middeleeuwse als 18e eeuwse wegen.
De put heeft zijn naam te danken aan Kozakken die in 1813 deel uit maakten van het leger van Koning Willem I en hun bivak rond deze put opsloegen.(de stad Utrecht werd te smerig bevonden)
Overleveringen vertellen dat er op deze plaats al een put was waar water naar boven kwam, zelfs al voor de Franse tijd, de Kozakken zouden deze put slechts hebben vergroot.

In de jaren vijftig was deze Kozakkenput nog herkenbaar door een stenen rand en is in die tijd zelfs gebruikt als mini amfitheater.
Menig inwoner van Soesterberg heeft hier herinneringen, al was het alleen al als kind.

Waarom doet de eigenaar van dit terrein het Utrechts Landschap niets om totaal verval  te voorkomen en deze historische plek te behouden?
Het lijkt nu meer op een kuil met afval!
Een bordje met uitleg zou al een eerste stap kunnen zijn, waarna misschien een omheining
om verder verval te voorkomen?

Ruimtetoerisme Illusie of werkelijkheid?

Ruimtetoerisme illusie of werkelijkheid?

In het kielzog van de ontdekkingsreiziger volgt de toerist, zo ook in de ruimte hier volgt de ruimtetoerist de ruimtevaarder.

Momenteel zijn er drie serieuze partijen bezig om in de toekomst toeristen de ruimte in te sturen:



Virgin Galactic: werd in 2004 opgericht en maakt deel uit van de Virgin Group van Richard Branson.
Er werd begonnen met het SpaceShipOne concept met een piloot en vijf passagiers met een vluchtduur van  ongeveer 3 uur waarvan 7 minuten in gewichtsloosheid toestand.
Een ticket zou 200.000 dollar gaan kosten inclusief 1 week vluchttraining.

In 2008 werd SpaceShipTwo gelanceerd met een accommodatie voor twee piloten en zes passagiers
in 2010 volgde de eerste testvlucht (het ruimtevaartuig wordt vanaf grote hoogte gelanceerd van onder een vliegtuig de White Knight Two.
Op 31 oktober 2014 stortte het prototype neer waarbij de test piloot Mike Alsbury om het leven kwam, het programma heeft hierdoor een enorme achterstand opgelopen het 2e SpaceShipTwo is nog niet af en zal eerst volop moeten worden gestest.







Xcor space dat in 2014 het Nederlandse SXC Space overnam heeft in de voorverkoop 175 vluchten geboekt voor de Lynx dat plaats bied aan 1 piloot en 1 passagier, vluchten zouden op Curaçao en Mojave Air in de V.S. gaan plaatsvinden.






Het Russische ruimtevaartagentschap Roskosmos biedt sinds 2001 ruimtevluchten voor burgers aan
kosten: rond de 20 miljoen euro, te boeken via het bedrijf: Space Adventures.
Voor dit enorme bedrag kom je per Sojoex TMA-M aan in het ISS ruimtestation.

Ook de Sierra Nevada Corporation en SpaceX zijn ruimtevaartuigen voor het ruimtetoerisme aan het ontwikkelen.

Het momenteel enige echte (Russische) programma voor ruimtetoeristen is onbetaalbaar en valt daardoor af.
Ik denk dat een bescheiden programma waarbij slechts twee personen tegelijk de ruimte in gaan zoals dat van Xcor space op korte termijn meer kans van slagen heeft dan het programma van Virgin Galactic, ik verwacht dan ook dat Xcor space de komende tijd, Virgin Galactic voorbij zal streven,
en in 2016 de eerste echte ruimtetoerist in de ruimte zal brengen, en dat binnen 10 jaar ruimtetoeristen met regelmaat in de ruimte zullen zijn
Om economisch haalbaar te kunnen werken zal serie productie van ruimtevaartuigen belangrijk worden, het zijn nl. nog te  veel prestige projecten. Ook zal er internationaal wetgeving moeten komen over het gebruik van de ruimte rond de aarde en in de verre toekomst de maan. dit om rampen te voorkomen.

Tijd

lichtecho's rond geëxplodeerde ster V838 Monocerotis (Hubble telescope)

Als het begrip tijd niet meer van toepassing is spreken wij van eeuwigheid.

Paalhoofden kust bij Westkapelle maart 2015

Paalhoofden

Aan menige kuststrook zijn zij te vinden

als of verdronkenen hun weg proberen terug

te vinden naar het land

veelal in twee rijen dik

zich af en toe omkerend om

ook de golven te kunnen breken en zo

het land en zij die er wonen te beschermen

het zijn er bijna honderdduizend

Vuurtorens in Nederland.(1)

de Ven, Enkhuizen

Als wij aan de kust verblijven proberen wij als dat mogelijk is een vuurtoren te bezichtigen (meestal de buitenkant), de omgeving van een vuurtoren is veelal een garantie voor ongerepte natuur, en met een beetje geluk is het wel eens mogelijk een dergelijke vuurtoren te beklimmen waarbij het uitzicht onbegrensd is.

Begin juni dit jaar bezochten wij de Ven aan de Oosterdijk nabij Enkhuizen.

In 1700 werd hier een baak opgericht ter markering van de vaarroute van het IJ bij Amsterdam

naar de rede van Texel en of naar het Vlie, duizenden schepen maakten hier toentertijd jaarlijks gebruik van.

De schippers betaalden een belasting voor het onderhoud van dergelijke bakens, als bewijs dat men

betaald had werden er bakenloodjes verstrekt.(kwitanties konden nat worden!)

In 1834 werd de toren verbouwd en eind 1800 zelfs enigszins verhoogd, de olielamp maakte plaats voor de gloeilamp.

In 1966 werd de toren voor het laatst gerestaureerd en werd Rijksmonument, de vuurtorenwachter verdween door automatisering.
Vanaf de dijk die naast de vuurtoren ligt heb je een prachtig zicht op het IJselmeer.

Catalina

Gisteren vloog een van de weinige vliegende exemplaren van de Catalina boven het Indië monument in Den Haag waar op dat moment het einde van de tweede wereldoorlog in het verre oosten in met name het voormalige Nederlands Indië werd herdacht.
De Catalina kan worden beschouwd als het symbool van de Nederlandse aanwezigheid in het verre
oosten gedurende de jaren 1942-1957.
Het was eigenlijk al meteen raak: de eerste Nederlandse Catalina's bestemd voor de Marine Luchtvaart Dienst in Nederlands Indië werden op doorreis, op 7 december 1942 in de haven van Pearl Harbor door Japanse torpedo vliegtuigen vernietigd.
De Catalina werd ingezet om langs de buitengrenzen van het onmetelijke eilandenrijk wat toen Nederlands Indië heette, te patrouilleren en de Japanners in de gaten te houden.
Toen de aanval van de Japanners in alle hevigheid was losgebarsten werden waar dat mogelijk was aanvallen uitgevoerd op de Japanse vloot en verkenningen uitgevoerd.
Toen alles wat nog vliegen kon uitweek naar Australië en later Ceylon werd menig record wat betreft
het aantal mensen dat kon worden meegenomen gebroken zo werden er op enig moment onderweg 79 schipbreukelingen meegenomen door een Catalina!
De Catalina werd bij het 321 squadron op Ceylon gestationeerd van waar men operaties verrichtte
langs de kust van Zuid Afrika, de golf van Aden, Oman, en Sumatra waar geheime agenten werden afgezet, later in de oorlog opereerde men vanaf de Cocos eilanden.
De eerste Catalina verscheen op 5 november 1945 boven Java om er medicamenten en voedsel af te werpen boven de krijgsgevangen kampen.
Tijdens de zgn. Politionele Acties werd de Catalina ingezet voor gewonden vervoer en verkenningen.
Nadat Nederlands Indië onafhankelijk was geworden en als Indonesië verder ging, opereerden de Catalina's vanaf Biak op het voormalig Nederlands Nieuw Guinea.
In 1957 viel definitief het doek voor de Nederlandse Catalina's in het Verre Oosten.

Trouw aan het verre Nederland

Trouw aan het verre Nederland

kregen jullie stank voor dank

bukkend voor het meedogenloze zwaard

dat oordeelde over het levenslot

zeer velen stierven een anonieme vreselijke dood

soms ver van het eigen land

degenen die overleefden moesten

met een zware last hun verdere leven

dankzij hun trouw vluchten

naar het verre Nederland

René Butselaar, 15 augustus 2015

René Butselaar expressions: Traumatische oorlogservaring in Nederlands Indië.

Traumatische oorlogservaring in Nederlands Indië.

In de zestiger jaren van de vorige eeuw fietste mijn vader geregeld met een Luchtmacht militair richting werk en soms ook wel richting huiswaarts.
Hij was begin vijftiger jaren naar Nederland gerepatrieerd had bij het KNIL gediend alvorens
te zijn overgegaan naar de Koninklijke Luchtmacht, er werd onderweg over van alles en nog wat gepraat behalve over het verleden dan stokte het.
Ik zat in die tijd op de lagere school waar ook enkele kinderen van zijn gezin op zaten, er waren overigens in die tijd veel Nederlands Indische kinderen op deze school die laat ik het netjes formuleren nogal vaak werden gepest om hun uiterlijk zelfs buiten school en daardoor vaak alleen met elkaar optrokken.
Ik herinner mij deze vader als nogal teruggetrokken en vrij stil waardoor hij juist opviel.
Vele jaren later kwam ik een fotootje van hem tegen in een boek geschreven door een van zijn kinderen.
Er werd een tipje van de sluier opgelicht: deze man Alexander Bloem was door de Japanners krijgsgevangen gemaakt en werd met meer dan 6.500 man ingescheept op de Junyo Maru (een van de Japanse zgn. helleschepen) het schip had behalve krijgsgevangenen ook werkslaven aan boord, men werd in Tanjung Priok het schip in gedreven om vandaar naar Sumatra op weg te gaan om daar aan de Pakan Baroe spoorweg te gaan werken.
Het schip werd onderweg getorpedeerd er waren meer dan 5.600 doden te betreuren van de
Nederlanders aan boord overleefden slechts enkele deze tragedie. 

Of dit niet genoeg was werd hij alsnog naar de Pakan Baroe gebracht "de dodenspoorweg" waar hem nog meer ontberingen en verschrikkingen te wachten stonden.
Wat moet dit traumatische ervaringen voor deze Luchtmacht militair zijn geweest.
Ervaringen die ik vermoed zijn verdere leven hebben bepaald, niet een van dit soort mensen kreeg na aankomst in Nederland de juiste psychiatrische hulp.

Waarom ik morgen de vlag uithang.

Waarom ik morgen de vlag uithang.

Op 15 augustus wordt herdacht dat er in Azië een einde kwam aan de Tweede Wereld Oorlog,
Japan capituleerde (pas nadat er twee atoombommen op waren gegooid!).
Maar er is meer: op deze dag voel ik mij extra verbonden met de Indische Nederlanders die veelal voor ons Nederlanders daar werkzaam waren,en daardoor door de Japanners extra werden vernederd en gemarteld.
Hele bevolkingsgroepen werden tegen deze mensen opgezet er werd haat gezaaid.
Na die 15e augustus  1945 ging voor deze mensen een nieuwe periode van nog meer ellende van start. Nauwelijks bekomen van wat de Japanners hadden aangericht werden zij meegesleept in een onafhankelijkheidsstrijd de zgn. Bersiap en daarop volgende politionele acties.
Nadat Nederlands Indië onafhankelijk was geworden werden velen gerepatrieerd naar Nederland
waar men nu niet echt met open armen werd ontvangen.
Velen bleven rondlopen met traumatische ervaringen en hebben die perioden nooit echt kunnen verwerken.
De zgn. Indische kwestie werd door de opeenvolgende Nederlandse regeringen nooit tot een goed einde gebracht.
Vandaag werd ik in de Volkskrant geconfronteerd met een verhaal dat heden ten dage er zo'n 600 Nederlands Indische bejaarden in Indonesië op straat leven en daar aan hun lot worden overgelaten
doordat men destijds niet kon voldoen aan de voorwaarden voor repatriëring.
Wat moeten wij ons (weer) diep schamen hoe wij met deze mensen zijn omgegaan.
Een advocate Liesbeth Zegveld is nu voor hen in de bres gesprongen en schreef er zelfs een boek over:Vergeten door het vaderland, ik wens haar en die 600 berooide Nederlanders aan de vooravond van 15 augustus alle geluk toe bij hun pogingen.


www.ikzagzevliegen.nl