 |
| Vuurtoren Ouddorp |
In het begin van de 18e eeuw stond op Goeree aan de rand van de polder "het Oude Nieuwland" ten noorden van de plek die nu Ouddorp heet een houten baken.
Toen deze in 1742 door storm werd verwoest besloot men tot de bouw van een stenen baken, dit baken werd in 1842 als vuurtoren ingericht.
In 1862 werd het vervangen door een achthoekige gietijzeren vuurtoren de "IJzeren baak" welke in het jaar 1911 werd gesloopt.
De nieuwe vuurtoren verscheen op het Westerhoofd was de eerste betonnen vuurtoren in Nederland en stond westelijker dan de "IJzeren baak" en werd in 1912 operationeel.
In de nacht van 4 op 5 mei 1945 troffen de Duitsers voorbereidingen voor het opblazen van de toren wat ook gebeurde.
Door de Rijksbouwmeester Gijsbert Friedhoff werd een nieuwe vuurtoren ontworpen die bestond uit een betonskelet dat werd bekleed met baksteen, daarin werden ook de oude ijzeren staven aangebracht afkomstig uit de opgeblazen vuurtoren.
De nieuwe vuurtoren werd in 1947 naast de plek van de opgeblazen vuurtoren gebouwd, op 6 oktober 1950 werd het het licht voor het eerst ontstoken.
De vuurtoren bij Ouddorp is een van de laatste bemande vuurtorens in Nederland (de andere is die op Terschelling).
De bemanning heeft taken op het gebied van verkeersbegeleiding en coördinatie van reddingsactiviteiten.
De vuurtoren staat op de grens van het polderland en de duinen bij de Groenedijk, de toren is 56 meter hoog en is sinds 2007 Rijksmonument.
De toren produceert het sterkste vuurtorenlicht in Nederland en heeft een bereik van 56 kilometer.
