Jules Verne schrijver en visionair.

Jules Verne

Jules Verne werd op 8 februari 1828 in Nantes Frankrijk geboren, zijn vader was notaris en Jules moest volgens oud gebruik als oudste zoon zijn vader opvolgen, een keuze was er niet, hij moest rechten gaan studeren.

Na het behalen van zijn Gymnasium diploma vertrekt Jules Verne naar Parijs om er rechten te gaan studeren. Naast zijn studie schrijft hij blijspelen ook schrijft hij korte verhalen. Hij raakt bevriend met vader en zoon Dumas, via die twee wordt hij in de schrijverswereld van Parijs geïntroduceerd.

In 1852 schrijft Jules zijn ouders dat hij geslaagd is maar dat hij niet op het kantoor van zijn vader als kandidaat notaris zal komen werken. Hij blijft in Parijs waar hij onder meer repetitor is voor jonge studenten. In 1856 ontmoet hij de jonge weduwe Honorine de Viane die twee kleine dochtertjes heeft

samen krijgen zij een zoon. Met haar geld wordt Jules Verne wisselagent. 

Met een vriend maakt Jules Verne reizen naar onder meer Schotland 1859, Scandinavië 1861, en samen met zijn broer Paul een reis naar America. 

Met de hulp van Dumas gaat hij met een manuscript naar Hetzel die het omwerkt, "Vijf weken in een luchtballon" wordt geboren en is het eerste succes van Jules Verne.

Jules Verne werd beïnvloed door de technische ontwikkelingen van zijn tijd, de spoorwegen en de passagiersscheepvaart kwamen tot bloei.

Jules Verne was een visionair, het meest tot de verbeelding zijn zijn verhalen: "de reis om de maan",

"de reis naar de maan in 28 dagen", "van de aarde naar de maan", waarbij maanreizigers met een reusachtig kanon worden afgeschoten richting maan waarna men om de maan vloog en toen weer terug keerde, bij de vlucht van de Apollo 8 komen wij in feite exact het zelfde verhaal tegen, in de boeken van Jules Verne liggen lancering en landing maar kilometers van de werkelijke plaatsen in december 1968. Ook zijn verhalen over langeafstandsreizen in luchtballon en  de tochten van onderzeeboten "20.000 mijlen onder zee (1870)" zijn inmiddels bewaarheid.
Hij zal ongetwijfeld zijn gefascineerd door de luchtballonreizen  van James Glaisher en Henry Coxwell en deze hebben gebruikt in zijn verhalen.

Tussen 1851 en 1905 schreef Jules Verne meer dan 64 boeken, veel met een blik naar de toekomst, hij schreef twee boeken per jaar: reisromans, vrijheidsromans, eilandavonturen en novelle types, maar de kwaliteit gaat later achteruit zoals ook zijn gezondheid, zijn gezichtsvermogen wordt minder en hij lijdt aan suikerziekte. Ten gevolge van een mislukte aanslag in 1886, gepleegd door een neef, wordt Jules getroffen door een kogel in zijn voet en moet hij de rest van zijn leven mank lopen.

Jules Verne sterft op 24 maart 1905 in Amiens.
In de tweede helft van de twintigste eeuw werden verschillende van zijn boeken verfilmd.

Het eiland Wieringen.

Wieringer Aak in de haven van den Oever.

Wieringen was tot het midden van de jaren ' 20 van de vorige eeuw een klein eiland in het noord-westen van de Zuiderzee. Rond het jaar 1000 maakte het deel uit van het vaste land, in de 12e eeuw had de zee, storm en springvloeden hun werk gedaan en was het gebied een eiland in de Zuiderzee geworden. Wieringen is altijd bewoond geweest, opgravingen uit de late steentijd tonen dit aan.
De (Deense)Vikingen toonden belangstelling voor het eiland en gebruikten het eiland zelfs enkele jaren als uitvalsbasis. In de middeleeuwen kreeg het eiland stadsrechten en ontstonden er dorpen zoals Hippolytushoef en den Oever, Grote handelsschepen van de V.O.C. konden het Wieringer Vlaak een ondiep water ten zuidoosten van Wieringen niet passeren, de bewoners verdienden hieraan door hun diensten aan te bieden d.m.v. de zgn. "lichterschepen". Een gedeelte van de lading van de V.O.C. schepen werd overgeladen op deze schepen waardoor men minder diep kwam te liggen en men verder de Zuiderzeee op kon varen. De visserij ontwikkelde zich in de 19e eeuw, schelpdieren, anjovis, wier en paling werden gevangen
De naam Wieringen is afgeleid van het Oudfries "wir" dat "hoogte" of "heuvel" betekend.
Na de stormramp van 1916 waarbij vele Zuiderzeedijken het hadden begeven stond men voor een keuze: het opnieuw verzwaren van de Zuiderzeedijken of de Zuiderzee afsluiten, men koos voor de afsluiting d.m.v. de Afsluitdijk en de Amstelmeerdijk.  Beide dijken zorgden er ervoor dat Wieringen niet langer een eiland was maar onderdeel ging uitmaken van het vaste land.
De stroomgeulen van het Ulkediep en Amsteldiep werden afgesloten, het Wieringenmeer werd droog gemalen door de gemalen "Lely" en "Leemans". De drooglegging maakte deel uit van de Zuiderzeewerken. Op 21 augustus 1930 was de polder drooggevallen, vanaf 1934 werd begonnen met de landbouw.  De ontstane polder werd in 1941 een zelfstandige gemeente waarin 4 dorpen werden gesticht: Slootdorp, Middenmeer, Wieringerwerf en Kreileroord. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd de polder door de Duitsers onder water gezet eind 1945 was de polder weer droog. In het begin van de 20e eeuw had men een vissersvloot van 230 schepen, zelfs vandaag de dag bestaat de Wieringervloot uit zo'n 70 schepen die den Oever als thuisbasis hebben.

De haven van den Oever nu.