Ida Veldhuyzen van Zanten de enigste vrouwelijke draagster van het Vliegerkruis.

Ida Laura Veldhuyzen van Zanten vlieger bij het A.T.A.

Aan bijna 730 personen werd het Vliegerkruis toegekend onder hen slechts een vrouw Ida Laura Veldhuyzen van Zanten. Ida werd op 22 juni 1911 in Hillegom geboren als dochter van een bollenkweker. Zij was avontuurlijk ingesteld en maakte verschillende reizen, in 1935 solliciteerde zij vergeefs bij de K.L.M. als stewardess, zij had nl. geen gymnasium diploma. Na een wereldreis vertrok zij naar Engeland om daar vlieglessen te nemen, in 1938 behaalde zij haar sportbrevet A, een van de velen, in 3 maanden behaalde zij haar motorvliegbewijs A en de zweefvliegbrevetten A,B,C. Opnieuw deed zij een poging bij de K.L.M. en bleef daar tot september 1939 in dienst waarna zij korte tijd hostess op een pakketboot werd. Terug in Nederland was zij actief bij het Korps Vrouwelijke Vrijwilligers voor de hulp aan de slachtoffers van het Duitse bombardement op Rotterdam. Ida ondernam daarna verschillende vluchtpogingen naar Engeland bij een derde poging lukte het haar via Nancy over de besneeuwde Jura naar Zwitserland te vluchten waar zij op 8 januari 1942 aan kwam, vandaar reisde zij via Madrid naar Lissabon en vandaar naar Londen waar zij in augustus 1942 aankwam als Engelandvaarder. (voor haar ontsnapping werd haar het Kruis van Verdienste uitgereikt). Een baan als vlieger zat er niet in, het werd een kantoorbaan bij de inlichtingen dienst. Uiteindelijk kwam zij via een toelatingstest bij het Air Transport Auxiliary terecht. Het A.T.A. was een civiele organisatie die in 1940 werd opgericht met het doel de vliegtuigen vanuit de fabrieken naar de militaire bases te vliegen dit om militaire vliegers vrij te maken voor oorlogstaken. Het A.T.A. bestond uit 1.316 vliegers waarvan 166 vrouw waren, het vliegen bij het A.T.A. was niet ongevaarlijk, ongelukken maar ook beschietingen door vijandelijke vliegtuigen kwamen veelvuldig voor. (de toestellen waren onbewapend). In de periode dat Ida Veldhuyzen in dienst was bij het A.T.A. van 18 mei 1943 tot 30 september 1945 vloog zij 583 solovluchten op verschillende vliegtuig typen, hiervoor werd haar het Vliegerkruis toegekend.

Na de oorlog bleef Ida vliegen, in 1946 vloog zij met zes passagiers (zonder radio) van Londen naar Kaapstad, waar zij vervolgens korte tijd bij een vliegend circus ging vliegen.
Terug in Nederland werd zij maatschappelijk werkster maar bleef tevens actief in de sportvliegerij en zweefvliegerij, later behoorde zij tot de exclusieve club van vliegers die hun vliegbrevet 50 jaar in bezit hadden. Ida Laura Veldhuyzen van Zanten stierf op 19 oktober 2000.

Wubbo Ockels natuurkundige, ruimtevaarder, piloot en hoogleraar.

Wubbo Ockels aan boord van het Spacelab

Misschien is het leven van Wubbo Ockels het best samen te vatten aan de hand van zijn zeven levens, zoals zijn dochter Gean dat ooit beschreef.
Een aantal keren keek Wubbo Ockels de dood in de ogen of ontliep  deze ternauwernood.
Later bezocht hij met zijn dochter de plekken waar het allemaal gebeurde.
Een ernstige bacteriële infectie ziekte is hem in 1981 bijna fataal als hij in Huntsville verblijft tijdens zijn opleiding en selectie tot astronaut. Op 30 oktober 1985 wordt hij met de Challenger gelanceerd, de Challenger gaat na terugkomst in groot onderhoud en wordt op 28 januari 1986 opnieuw gelanceerd, op 14,6 km explodeerde de Challenger, een vlucht later en Wubbo Ockels was omgekomen.
Op 5 december 1989 verplaatst Wubbo zich met zijn vliegtuigje op de taxibaan in dichte mist naar de startbaan en word van achteren door een landende Airbus geschept en overleeft de crash.
Als hij in Delft hoogleraar is wordt hij op 23 augustus 2005 getroffen door een hartaanval door snel ingrijpen van een een toevallig aanwezige collega overleeft hij het.
In mei 2008 wordt tijdens een routine controle n.a.v. de hartaanval een tumor in zijn nier geconstateerd en Wubbo wordt op tijd in België geopereerd.

Wubbo Ockels werd op 28 maart 1946 in Almelo geboren, groeide op in Brielle en ging op de middelbare school in Groningen er studeert er wis- en natuurkunde aan de Universiteit, hierna deed hij experimenteel onderzoek aan het Kern Fysisch Versneller Instituut en promoveert in 1978.
In 1977 solliciteerde hij bij ESA voor astronaut waarbij hij geselecteerd werd om mee te werken aan het Spacelab programma (samenwerking ESA-NASA), de selectie tot astronaut duurde 1 jaar, in 1980/1981 volgt zijn opleiding aan het Lyndon B. Johnson Space Center in Texas.
Tijdens de eerste Spacelab vlucht (STS-9) in 1983 onderhield hij vanuit het vluchtleidingscentrum contact met de wetenschappers aan boord van de Shuttle.
In 1985 maakte hij van 31 oktober t/m 6 november als payload-specialist zijn ruimtevlucht met de Spaceshuttle Challenger STS-61-A. Vanaf 1986 was Wubbo Ockels werkzaam bij ESA-ESTEC in Noordwijk waar hij een aantal projecten opzette en begeleide zoals TEAMSAT en EUROMOON.
In 1992 is hij deeltijd hoogleraar en vanaf 2003 tot aan zijn dood hoogleraar duurzame technologie aan de T.U. in Delft. ook is hij buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Groningen.
Een aantal onderzoeksprojecten waar Wubbo Ockels zich mee bezig hield waren de laddermolen, de superbus, Ecolution en de zonne-auto Nuna die in 2001, 2003, 2005, 2007 en 2013 de World Solar Challenge gewonnen heeft, stuk voor stuk duurzame en milieu bewuste projecten.
Toen in 2013 niercel kanker werd geconstateerd bleek deze agressief en uitgezaaid naar zijn longvlies van de specialisten kreeg hij te horen dat hij nog twee jaar te leven had. Televisie kijkend Nederland werd getuige van de niet aflatende strijd die Wubbo Ockels voerde tegen de kanker, naast zijn reguliere behandeling in Texas probeerde hij zijn afweer systeem te beïnvloeden en werd daar in begeleid door de "Iceman".
Een dag voor zijn overlijden waarschuwt Ockels met een emotionele oproep via de media de mensheid voor de ondergang van de Aarde.
Hij overleed op 18 mei 2014 in Amsterdam en werd op Zorgvliet begraven.

Albert Schweitzer, organist, filosoof, theoloog, arts, Nobelprijs winnaar.

Albert Schweitzer

Albert Schweitzer werd in 1875 in Kaysersberg in de voormalige Duitse Elzas geboren, zijn vader was predikant. als kind was hij vaak ziek en was laat met lezen en schrijven, op muzikaal gebied was hij zeer begaafd op zijn 7e componeerde hij en op zijn 8ste bespeelde hij het kerkorgel.

Hij volgde het gymnasium en behaalde in 1893 het eindexamen in Mulhausen, dat zelfde jaar kreeg hij orgelles van Widor en begon in oktober van dat jaar een studie filosofie en theologie aan de universiteit van Straatsburg. In 1898 verhuisde hij naar Parijs waar hij ook verder orgelles van Widor kreeg, in 1899 studeerde hij in Berlijn filosofie op het einde van dat jaar promoveerde hij aan de Universiteit van Straatsburg. Hij vestigde zich in Straatsburg werd er predikant en gaf les op de zondagsschool, in 1900 promoveerde hij in de theologie.

In 1905 begon hij met een studie medicijnen en chirurgie, hij wou als zendingsarts naar Afrika.

Drukke jaren braken aan: naast zijn medicijnen studie speelde hij orgel in Parijs en Barcelona en was predikant en docent theologie in Straatsburg. In 1911 slaagde hij voor het medische staatsexamen, in 1912 vertrok hij naar Parijs om daar tropische ziekten te bestuderen.

Het grootste deel van zijn verdere leven zal Albert Schweitzer in Afrika doorbrengen, hij vertrekt naar  Gabon een Franse kolonie en wel naar Lambaréné waar hij een ziekenhuis gaat bouwen.
Albert Schweitzer die de Eerste Wereldoorlog als een teken van verval van de beschaving zag, werd als Duitser voor enige maanden krijgsgevangen genomen en kreeg huisarrest, maar omdat hij de enige arts in de regio was mocht hij zijn werk in het ziekenhuis hervatten. In 1917 keert hij gedwongen terug in Frankrijk en wordt geïnterneerd, na de oorlog is hij assistent in het burgerziekenhuis van Straatsburg
en is hij daarnaast hulpprediker. In 1923 voltooid hij zijn boek "cultuur en ethiek" n.a.v. zijn boek houdt hij overal in Europa spreekbeurten al dan niet gecombineerd met orgelconcerten, de opbrengsten gaan naar Lambaréné in Gabon. In 1924 keert hij daar terug en er wordt een nieuw ziekenhuis gebouwd, hij krijgt hulp van andere artsen en kan zo nu en dan naar Europa terugkeren.
Vanaf 1948 kan hij weer reizen en geeft hij in Europa en zelfs de V.S. orgelconcerten en lezingen gecombineerd met zijn werk in Lambaréné hij blijft dit doen tot aan zijn dood.
In 1952 ontvangt Albert Schweitzer de Nobelprijs voor de Vrede, met de geldprijs die daar bij hoort kan Albert Schweitzer zijn lepradorp afbouwen. Hij sterft in  Lambaréné op 4 september 1965 in de leeftijd van 90 jaar.
Kernpunt van Schweitzers filosofie is de term:"eerbied voor het leven". Albert Schweitzer schreef 16 werken veelal op het gebied van filosofie en theologie.

In Deventer staat op de Brink een bronzen standbeeld voor Albert Schweitzer, in Dordrecht is een ziekenhuis naar hem vernoemd.

Albert Schweitzer in Lambaréné Gabon.