Hindeloopen en de KNRM.

Boothuis KNRM 1911 (de zgn. Blauwe Loods).

Hindeloopen ligt aan het IJsselmeer in het zuidwesten van Friesland, het inwonertal ligt rond de 900 inwoners. Hindeloopen kreeg in 1225 stadsrechten, het stadje bezat een ankerplaats voor de kust in de Zuiderzee (een zgn. rede).

Vanuit Hindeloopen werd lange tijd handel gedreven met landen rond de Oostzee waarbij jenever en wollen stoffen werden geëxporteerd en men hout mee terug nam. Tussen 1650 en 1800 bezat het kleine Hindeloopen een  vloot van meer dan 80 schepen voor het merendeel fluitschepen. In de Franse tijd kwam hier een einde aan en ging men over op de veel minder lucratieve visserij.

Tot 1984 was Hindeloopen zelfstandig daarna werd er tot twee maal toe gefuseerd, Hindeloopen maakt thans deel uit van de gemeente Sudwest-Fryslan. Het stadje is mede door de vele bezienswaardigheden zoals de vele kapiteinshuizen, toren, stadhuis, kerk, havengebouw en de oude vissershaven een bezoek waard.

Ook de oude vissershaven waar het boothuis,van de KNRM (de vroegere NZHRM), ook wel de Blauwe Loods genaamd, in 1911 boven op de dijk werd neergezet is een bezoek waard.

Al in 1869 kreeg Hindeloopen een reddingboot toegewezen maar door de bijkomende kosten bedankte men daarvoor, 5 jaar later wou men wel, maar toen viel de keuze, er waren meerdere gegadigden, op Moddergat in Noord- West Friesland.

Door de vele strandingen op de Makkumerwaard werd er weer een poging ondernomen, nu won Hindeloopen het van Workum en Makkum, omdat er in Hindeloopen veel animo was om de boot te bemannen. In 1911 werd op de dijk een boothuis gebouwd met een helling voor de roeireddingboot, pas 8 jaar na de oprichting vond de eerste redding plaats daarna bleef het erg rustig.
In 1941 werd de roeireddingboot vervangen door een motor reddingboot de "Johan de Witt" die het zelfde jaar in actie kwam en twee mensenlevens redde.
Na een jaar werd de boot vervangen door de "C.A. den Tex", later werden de Noordzee reddingboten
"Zeemanshoop" en "Arthur" tijdelijk op Hindeloopen gestationeerd.
In 1975 kwam het reddingsvlet "Knokkels" naar Hindeloopen, in de periode na 1975 ontwikkelde Hindeloopen zich als watersportgebied aan het IJsselmeer, een gebied dat jaarlijks door duizenden pleziervaartuigen wordt bevaren.
Hindeloopen groeide uit tot een van de drukste reddingsstations van de KNRM, naast het reddingsvlet kreeg men de beschikking over een snelle rubberboot de "Stut".
Sedert 2013 werd de "Stut" bijgestaan door een reddingboot van het Atlantic 75 type de "Ineke van Dun- de Meester"(aanschaf € 200.000). De "Stut" is inmiddels vervangen door een reddingboot van het type Valentijn de "Alida" (aanschaf: € 750.000).

Alida KNRM Hindeloopen

Blue Origin op weg naar de ruimte.

Jeffrey P. Bezos oprichter van Blue Origin.

Na SpaceX van Elon Musk en Bigelow Aerospace van Robert T. Bigelow is er een derde speler op de commerciële ruimtevaart markt. Blue Origin een ruimtevaartbedrijf dat in september 2000 werd opgericht door Jeff Bezos, bekend als oprichter van Amazon.com. Jeffrey Bezos werd op 12 januari 1964 geboren en heeft een geschat vermogen van 49 miljard dollar.
Blue Origin heeft zich twee doelen gesteld: ruimtetoerisme en het lanceren van raketten voor commerciële en wetenschappelijke ruimtevaart, het hoofdkwartier is gevestigd in Kent, Washington.
Er is veel overeenkomst met SpaceX, beide oprichters hebben hun startkapitaal vergaard op het internet en willen de ruimtevaart veel goedkoper maken. Blue Origin zit nog in de ontwikkelingsfase en SpaceX brengt al zes jaar ladingen voor klanten in de ruimte. De draag raketten die door Blue Origin worden ontwikkeld dragen de namen van ruimtevaarders. New Shepard een draagraket die toekomstige ruimtetoeristen tot 100 kilometer boven de aarde zal brengen in een capsule die 10 maal zoveel ruimte bevat als de Mercury capsule van Alan Shepard, de raketmotor de BE (Blue Engine)3 werd door Blue Origin zelf ontwikkeld en de bedoeling is dat de New Shepard bij terugkeer naar de Aarde rechtstandig zal gaan landen. Voor vluchten verder de ruimte in wordt de BE 4 ontwikkeld, de BE 4 is een raketmotor werkend op vloeibaar methaan en vloeibare zuurstof. In het najaar van 2016 vinden de eerste testen plaats. De BE 4 raketmotor maakt een einde aan de Amerikaanse afhankelijkheid van de Russische RD-180 motor, de New Glenn raket zal worden uitgerust met 7 stuks BE-4 raketmotoren. Blue Origin heeft inmiddels een deel van een lanceercomplex op Cape Canaveral gehuurd, de productie van herbruikbare raketten zal in de nabije omgeving gaan plaats vinden en op de Cape worden gelanceerd. In september 2016 presenteerde Bezos een ontwerp met twee versies: een twee- en een drietrapsraket. Beide versies zullen herbruikbare boosters gebruiken, het ontwerp wordt genoemd naar de astronaut John Glenn en gaat New Glenn heten (zie afbeelding hieronder). Men zou al bezig zijn met de eerste ontwerpen voor een "New Armstrong" raket die voor toekomstige maan reizen zal worden gebruikt. Mars is vooralsnog geen doel voor Blue Origin.

De New Glenn in vergelijking met andere raketten.

De zusterschepen van de Titanic.

De Olympic klasse.

In het begin van de 20ste eeuw was het passagiersvervoer tussen de Europa en de Verenigde Staten, het zgn. Trans-Atlantische vervoer, big business. Steeds grotere en luxueuze liners onderhielden de boot verbinding tussen de twee werelddelen. Naast "gewone" passagiers en de eerste toeristen waren er de vele immigranten die voor een betere toekomst de Atlantische oceaan over staken.
De White Star Line was een van die vele rederijen die tussen Europa en de V.S. vaarden.
Al de schepen die voor de White Star Line werden gebouwd kregen een naam die eindigde op -ic.
In 1907 werden een drietal schepen besteld bij de scheepswerf van Harland and Wolff: de "Olympic",
de "Titanic" en de "Gigantic" de schepen waren het antwoord op de steeds luxueuzer wordende schepen van de concurrent de Cunard Line.
De Olympic werd in 1910 te water gelaten en was toen met 269 meter het langste schip ter wereld, het schip werd als onzinkbaar beschouwd (1/4 van de 16  compartimenten konden onder water staan). In september 1911 kreeg het schip bij het eiland Wight een aanvaring met een kruiser waarbij 2 compartimenten vol liepen, het schip zonk niet maar had aanzienlijke schade. In 1915 werd het omgebouwd tot troepen transportschip (het was het enige koopvaardijschip dat een Duitse onderzeeër tot zinken bracht).
Na de Eerste Wereldoorlog deed het schip weer dienst als passagiersschip, verschillende aanpassingen konden niet voorkomen dat de Olympic de concurrentie met het passagiersvliegtuig verloor, op 7 april 1935 kwam het schip voor het laatst in Southampton aan. (in mei 1934 had het nog een aanvaring met een lichtschip gehad, waarbij 7 van de 11 bemanningsleden van het lichtschip het leven verloren).
De Titanic kwam op 10 april 1912 in dienst en vertrok vanuit Southampton richting New-York waar het nooit aan zou komen, een aanvaring met een ijsberg zorgde ervoor dat het schip snel zonk, van de 2.200 opvarenden kwamen er 1.522 om.
De "Gigantic" was nog in het beginstadia en werd n.a.v. het zinken van de Titanic op de scheepswerf
aangepast en haar naam werd aangepast de Gigantic werd nu Britannic.
Nu zouden 6 compartimenten kunnen vollopen voordat het schip kon zinken, de noodwegen zouden voor de laagste klassen worden verbeterd.
De Britannic kwam in 1914 in dienst en werd bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog door de Royal Navy gevorderd en ingezet als hospitaalschip. Tijdens de zesde tocht naar de Dardanellen/
Griekenland om er gewonden op te halen, liep het schip op een zeemijn. Op 21 november 1916 zonk het schip in de Egeïsche Zee waarbij 30 opvarenden om het leven kwamen.
Het wrak werd in 1975 door Jacques Coustaeu ontdekt op 121 meter diepte, waarbij tevens restanten van een mijn werden gevonden en waaruit tevens bleek dat de waterdichte deuren openstonden!
Violet Jessop van beroep scheepsverpleegster was in 1911 aan boord van de Olympic toen het schip bijna zonk en overleefde zowel de Titanic als de Britannic toen deze beiden zonken.