Traumatische oorlogservaring in Nederlands Indië.
In de zestiger jaren van de vorige eeuw fietste mijn vader geregeld met een Luchtmacht militair richting werk en soms ook wel richting huiswaarts.
Hij was begin vijftiger jaren naar Nederland gerepatrieerd had bij het KNIL gediend alvorens
te zijn overgegaan naar de Koninklijke Luchtmacht, er werd onderweg over van alles en nog wat gepraat behalve over het verleden dan stokte het.
Ik zat in die tijd op de lagere school waar ook enkele kinderen van zijn gezin op zaten, er waren overigens in die tijd veel Nederlands Indische kinderen op deze school die laat ik het netjes formuleren nogal vaak werden gepest om hun uiterlijk zelfs buiten school en daardoor vaak alleen met elkaar optrokken.
Ik herinner mij deze vader als nogal teruggetrokken en vrij stil waardoor hij juist opviel.
Vele jaren later kwam ik een fotootje van hem tegen in een boek geschreven door een van zijn kinderen.
Er werd een tipje van de sluier opgelicht: deze man Alexander Bloem was door de Japanners krijgsgevangen gemaakt en werd met meer dan 6.500 man ingescheept op de Junyo Maru (een van de Japanse zgn. helleschepen) het schip had behalve krijgsgevangenen ook werkslaven aan boord, men werd in Tanjung Priok het schip in gedreven om vandaar naar Sumatra op weg te gaan om daar aan de Pakan Baroe spoorweg te gaan werken.
Het schip werd onderweg getorpedeerd er waren meer dan 5.600 doden te betreuren van de
Nederlanders aan boord overleefden slechts enkele deze tragedie.
Hij was begin vijftiger jaren naar Nederland gerepatrieerd had bij het KNIL gediend alvorens
te zijn overgegaan naar de Koninklijke Luchtmacht, er werd onderweg over van alles en nog wat gepraat behalve over het verleden dan stokte het.
Ik zat in die tijd op de lagere school waar ook enkele kinderen van zijn gezin op zaten, er waren overigens in die tijd veel Nederlands Indische kinderen op deze school die laat ik het netjes formuleren nogal vaak werden gepest om hun uiterlijk zelfs buiten school en daardoor vaak alleen met elkaar optrokken.
Ik herinner mij deze vader als nogal teruggetrokken en vrij stil waardoor hij juist opviel.
Vele jaren later kwam ik een fotootje van hem tegen in een boek geschreven door een van zijn kinderen.
Er werd een tipje van de sluier opgelicht: deze man Alexander Bloem was door de Japanners krijgsgevangen gemaakt en werd met meer dan 6.500 man ingescheept op de Junyo Maru (een van de Japanse zgn. helleschepen) het schip had behalve krijgsgevangenen ook werkslaven aan boord, men werd in Tanjung Priok het schip in gedreven om vandaar naar Sumatra op weg te gaan om daar aan de Pakan Baroe spoorweg te gaan werken.
Het schip werd onderweg getorpedeerd er waren meer dan 5.600 doden te betreuren van de
Nederlanders aan boord overleefden slechts enkele deze tragedie.
Of dit niet genoeg was werd hij alsnog naar de Pakan Baroe gebracht "de dodenspoorweg" waar hem nog meer ontberingen en verschrikkingen te wachten stonden.
Wat moet dit traumatische ervaringen voor deze Luchtmacht militair zijn geweest.
Ervaringen die ik vermoed zijn verdere leven hebben bepaald, niet een van dit soort mensen kreeg na aankomst in Nederland de juiste psychiatrische hulp.
Wat moet dit traumatische ervaringen voor deze Luchtmacht militair zijn geweest.
Ervaringen die ik vermoed zijn verdere leven hebben bepaald, niet een van dit soort mensen kreeg na aankomst in Nederland de juiste psychiatrische hulp.
