 |
| Het Texeler schapenras: de Texelaar. |
Een schapenras dat onlosmakelijk verbonden is met het eiland Texel is het Texeler schaap of Texelaar. Uit documenten blijkt dat er in 1477 al schapen rond liepen op Texel de zg. pijlstaart. Na 1860 werd dit ras gekruist met het Engelse Leicester ras en later met het Lincolnshire ras, het eindproduct had meer vlees en een betere kwaliteit wol.Na het oprichten van het Texels Schapenstamboek in 1909 werden de ras kenmerken vastgesteld en het kruisen met andere rassen gestopt, het fokken ging door, het huidige ras mag er zijn en geniet wereldfaam. Kenmerken t.o.v. de andere schaap rassen: een wat gedrongen schaap met een brede kop met een groot aanpassingsvermogen en zelfs aaibaar. Het ras heeft zich geleidelijk over de provincies verspreidt en wordt zelfs naar het buitenland geëxporteerd. Op Texel verblijven jaarlijks net zoveel schapen als inwoners zo rond de 14.000, in het vroege voorjaar komen daar zo'n 11.000 lammeren bij.
Op Texel vindt je nog de karakteristieke schapenboeten, een klein schuurtje met een zadeldak dat aan een kant is afgeschuind, waar het voer en hooi (ver van de boerderij maar dichtbij het gras gebied van het schaap) werd opgeslagen. Schapen stonden niet in de schapenboet! Een aantal zijn gered en inmiddels gerestaureerd en nu gemeentelijk monument.
Omdat Texel als eiland niet al te groot is kan gemakkelijk worden vastgesteld wat een schaap gedurende het leven oplevert: dekbedden, wol, wollen truien, sokken, dassen, dekens, wanten en stuurhoezen, hoofdkussens, onderdekens en pantoffels. Schapenvlees, lamsbout, schapenmelk en schapenkaas. Verzorgingsproducten zoals wolvet, lanoline, crèmes, balsems en zalf voor dieren.
