Van Haarlemmermeer tot City Airport: ruim 100 jaar Schiphol.

Schiphol City Airport.

In de eeuwen voor het begin van de"droogmakerij" was het Haarlemmermeer een grote watervlakte.
Het Haarlemmermeer was ontstaan uit drie meren: het Spieringmeer in het Noorden, het oude Haarlemmermeer in het midden, en het Leidsemeer in het zuiden.
Door vervening en slechte of ontbrekende bedijking zorgde de natuur er voor dat de drie meren zich op den duur aaneensloten tot een meer met een oppervlakte 17 duizend hectare. Van Haarlem naar Amsterdam was er nog maar een route de Spaarnedammerdijk, met veel moeite kon de afscheiding tussen het IJ en het Haarlemmermeer worden behouden. Bij storm ging veel land verloren, zelfs dorpen zoals Nieuwerkerk en Rijk verdwenen in de golven, veel landverbindingen werden weggespoeld. In 1573 was het meer het toneel van een zeeslag tussen de Spaanse vloot en een Hollandse vloot tijdens het beleg van Haarlem. Leeghwater was de eerste die in de 17e eeuw plannen maakte tot drooglegging. Het duurde echter tot 1836, het Haarlemmermeer bedreigde toen zowel Amsterdam als Leiden, dat men besloot daadwerkelijk tot drooglegging over te gaan. Besloten werd geen gebruik te maken van windmolens maar van stoomgemalen. In 1848 werd het gemaal Leeghwater in werking gesteld, in 1849 volgde de gemalen de Croquius en de Lynden. In juli 1852 viel het Haarlemmermeer droog, daarna werd begonnen met de ontginning, tot op heden wordt nog gebruik gemaakt van (nieuwe) gemalen, in 1991 de Bolstra in 2001 de koning Willem I. De Haarlemmermeer nu een gemeente werd een glastuinbouwgemeente en later werd de luchthaven Schiphol ontwikkeld.De luchthaven Schiphol ligt op de plek waar ooit het dorp Rijk lag (verzwolgen door het water), Sciphol wordt in 1447 al in documenten genoemd.
Van oorsprong was Schiphol eigendom van het ministerie van oorlog en werd vanaf 1916 gebruikt als militair vliegveld, gedurende de Eerste Wereldoorlog werd het terrein uitgebreid tot 76 hectare. Op 17 mei 1920 opende de K.L.M. hier de lijndienst Amsterdam-Londen, het vliegveld verloor haar militaire betekenis, maar groeide als burgervliegveld. In 1935 bedroeg het terrein al 180 hectare, tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het een Duitse Fliegerhorst en werd het veelvuldig door de geallieerden gebombardeerd. Na de Tweede Wereldoorlog breidde de luchthaven zich steeds verder uit, in 1978 werd het NS station Schiphol geopend, stationsgebouwen met bijbehorende pieren werden uitgebreid. In 1991 verscheen een nieuwe verkeerstoren van 101 meter. De luchthaven werd in 2016 Koninklijk en telt meer dan 450.000 vliegbewegingen per jaar waarbij men gebruik maakt van zes start en landingsbanen en werd tot 6 maal verkozen tot beste luchthaven ter wereld en wordt met recht een City Airport genoemd. Met 500 bedrijven waar 65.000 mensen werken is Schiphol een belangrijke werkgever de totale oppervlakte van Schiphol bedraagt nu 2.787 hectare. Verwerkte Schiphol in 1920, 440 passagiers in 2015 waren dit er 58 miljoen en het einde is nog niet in zicht, men streeft naar 70-80 miljoen passagiers en dat allemaal op 3 meter onder N.A.P.!

Cygnus ruimtevrachtschip voor het ISS ruimtestation.

Cygnus in de nabijheid van de robotarm van het ISS.

Het ruimteschip ISS wordt regelmatig bevoorraad met verschillende onbemande ruimte vrachtschepen, tot 2000 vond dit voor het grootste gedeelte plaats met de Space Shuttle vluchten.
Daarna kwamen er verschillende aanbieders van ruimtevrachtschepen op de markt: de Russian Progress, de Europese Ariane Transfer Vehicle en de Japanse H-11. Om niet alleen van deze aanbieders afhankelijk te zijn ging de NASA "partnerships" aan met SpaceX dat de "Dragon" produceert en Orbital ATK dat de Cygnus (Cygnus vernoemd naar het sterrenbeeld Zwaan) heeft ontwikkeld.
Orbital ATK is een samengaan van de Orbital Science Corporation (1982) dat onder meer satellieten en de Antaris draagraket produceert en Alliant Techsystems (1990)dat onder meer de robotlander "Insight Mars" en delen van de James Webb Space Telescoop produceert. De Space Group onderdeel van het huidige Orbital ATK produceert naast satellieten ook delen van raketmotoren en het Cygnus ruimtevrachtschip dat geheel geautomatiseerd zonder bemanning werkt.
In april 2010 werd een ontwerp van de Cygnus op ware grote getoond, de eerste vlucht vond plaats op 18 september 2013. Op 12 januari 2014 kwam het tweede exemplaar bij het ISS aan, in december 2015 verscheen een verlengde versie gelanceerd d.m.v. een Atlas V raket. De Cygnus kan 3.500kg vracht mee nemen. Als de Cygnus bij het ISS ruimtestation is aangekomen zorgt de robotarm van het ISS ervoor dat de vrachtcapsule aan het ISS kan koppelen, waarna de vrachtcapsule ongeveer 30 dagen aan het ruimtestation blijft gekoppeld. Op de terug weg naar de Aarde wordt veelal afval en verouderd materiaal mee teruggenomen, waarna het onbemande ruimtevaartschip met inhoud in de dampkring verbrand.
Sinds 18 september 2013 zijn er zes succesvolle lanceringen geweest en een mislukte, op dit moment staan er 4 nieuwe vluchten gepland. De vlucht van 17 oktober 2016 CRS OA-5 bracht, na het bezoek aan het ISS op 25 november 2016 bij terugkeer naar de Aarde, 4 satellieten in een baan om de Aarde. De eerst volgende geplande vlucht vond in maart 2017 plaats en werd gelanceerd d.m.v. een Atlas V raket. De laatste Cygnus vlucht in 2018 staat gepland voor 17 november 2018. Waarna Orbital ATK voor de komende twee jaar een contract met NASA heeft afgesloten voor zes vrachtvluchten uit te voeren in 2019 en 2020.